Muszę się przyznać.

Moi drodzy, muszę to napiasać, bo dręczą mnie wyrzuty sumienia. Od razu przejdę do rzeczy.
Postaram wam się to wytłumaczyć w miarę jasno.
Jakiś czas temu porzuciłam stardoll, bloga, wszystko.
W moim życiu prywatnym wszystko zaczęło się walić. Straciłam kogoś, kto był dla mnie wszystkim i po prostu chwilowo nie miałam siły na pisanie czegokolwiek o stardoll. Wszystko, co lubiłam odstawiłam w kąt i skupiałam się tylko na wiecznym dołowaniu się.
Moi przyjaciele powiedzieli mi 'dość'. Sprawili, że wszystko wróciło do normy. Chciałam wrócić na bloga.
Nikt nie ukradł mojego konta. Była to upozorowana ściema.
Dlaczego? Bo bałam się, że nie zrozumiecie co się ze mną w tym czasie działo. Wiem, że to było głupie. Wiem, że zachowałam się jak kłamliwa szmata. Nic mnie nie usprawiedliwia. Postanowiłam, że skoro miałam odwagę coś takiego wymyślić, to teraz muszę znaleźć siłę aby się do tego przyznać.
Stwierdziłam, że nie ma innego wyjścia. Myślałam, że nie mogę mieszać życia realnego z wirtualnym. Nie chciałam mówić wam o swoich problemach. W końcu taka 'ja' nie pasowałabym do wizerunku bloga. W rzeczywistości jestem osobą do bólu szczerą i taka ściema u mnie nie przejdzie. Musiałam się przyznać.
Przepraszam... Mam nadzieję, że mi to wybaczycie.
Jeśli nie, zrozumiem. Przepraszam jeszcze raz...